Kurtuluş Savaşı’nda Mehmetçiğin Destanı: Soğuk, Yağmur ve Vatan Sevgisi

Kurtuluş Savaşı, Türk milletinin yokluklar içinde vatanını kurtardığı bir destandır. 57. Tümen’in gece yürüyüşü, bu mücadelenin zorluklarını ve kahramanlıklarını gözler önüne seriyor. Soğuk, yağmur ve çamurda tereddüt etmeden ilerleyen Mehmetçikler, vatan için ölüme yürüdü. Bu makalede, bir erin gözünden anlatılan o geceyi, kahramanlık hikayelerini ve Türk milletinin fedakarlığını detaylarıyla ele alıyoruz.

Gece Yürüyüşü: 57. Tümen’in Görevi

Tümen Karargahı’nda gece sessiz ve tedirgindir. Tümen Komutanı Albay Mümtaz’a, Doğa Tepe’ye taarruz için Kerim Köyü’ne gitme emri gelir. Hazırlıklar hızla tamamlanır ve gece yarısını biraz geçe yürüyüş başlar. Bozkır’ın Eylül soğuğu iliklere işler, sığınacak yer yoktur. Gökyüzü kara bulutlarla kaplı, ay bir görünüp bir kaybolur. Engebeli arazide kolbaşı yol bulmakta zorlanırken, erler dörderli sıraları koruyamaz. Ateş hattından uzak olunduğu düşünülerek her bölüğe bir fener yakma izni verilir; yüksekten bakıldığında kıvrılan bir yılan gibi göründükleri tahmin edilir.

Doğa ile Mücadele: Yağmur ve Fırtına

Yarım saatlik yürüyüşün ardından gök gürler, şimşekler çakar ve yağmur başlar. Hafif rüzgar fırtınaya döner, fenerlerin cılız ışıkları söner. Her yer karanlığa gömülür. Yürüyüş kolunun bozulmaması için彼此 konuşma izni verilir. Elbiseler sırılsıklam vücuda yapışır, çamurda yürümek zorlaşır. Soğuk artar, askerler titrer. Ancak bir erin içinden yükselen güç, türkü söylemeye iter. Bölük, hatta tüm tümen bu türküye katılır. “Biz Yunan’a esir olduk” sözleri yankılanırken, soğuk ve ıslaklık unutulur.

Kahramanlık Anı: İki Tüfek Taşıyan Er

Alay Tabur Komutanı Osman Bey, yürüyüşte bir erin omzunda iki tüfek görür. Yaklaşır ve sorar: “Oğlum, niye iki tüfek taşıyorsun?” Er, “Komutanım, çok ateş etmekten tüfeğimin mekanizma kolu şişti, işlemiyor. Şehit arkadaşımın tüfeğini aldım, onunla vuruşuyorum. Ama benim tüfeğimi bırakamam, milletin malı, hesabı benden sorulur” der. Osman Bey, erin tüfeğini alır ve onbaşılığa terfi emri verir. Bu olay, Mehmetçiğin vatan ve emanet sevgisini gözler önüne serer.

Kerim Köyü’ne Varış: Beş Buçuk Saatlik Çile

Beş buçuk saatlik zorlu yürüyüşün sonunda Kerim Köyü’ne varılır. Birlikler düzenlenirken, yakılan ateşlerde üniformalar kurutulmaya çalışılır. Ancak bir Mehmetçik, üstünü kurutmak yerine “Kırmızı bezin var mı?” diye sorar koşuşturur. Yokluk günlerinde onbaşı işaretini hazırlamak kolay değildir. Aynı gece 23. Tümen de yağmurda yürümüş, gün doğmadan köye varmıştır. Yunan gözetlemesinden kaçınmak için ateş yakmamış, ıslak kıyafetlerini sıkıp iplere asmışlardır.

Yokluk Günleri: Tek Çamaşırla Vatan Savunması

Türk ordusunda yedek iç çamaşırı bile yoktur. Giydikleri, Tekalif-i Milliye Emirleri ile Anadolu halkının hazırlayıp verdiği çamaşırdır. Beyaz uzun donlarla evlerde yarı çıplak kalan Mehmetçikler, büyük yokluklar içinde vatanı kurtarmıştır. Türk milleti, elindeki her şeyi -canı dahil- bu mücadele için feda etmiştir.

Sonuç: Mehmetçiğin Fedakarlığı

Tümen’in gece yürüyüşü, Kurtuluş Savaşı’nın zorluklarını ve Mehmetçiğin vatan sevgisini anlatır. Soğuk, yağmur ve çamurda ilerleyen askerler, iki tüfek taşıyarak bile pes etmedi. Türk milleti, yokluktan destan yazdı. “Ben Mehmet oğlu Ali” diyerek anlatan bu er, yüreklere seslenir: “Bu vatan böyle kurtarıldı.”